Ortadoğu’da ekonomık şartlar ve politik haklar bakımından en iyi durumdan olanlar İsrail’deki Çerkeslerdir. Buraya yerleşme hikayeleri Suriye ve Ürdün’dekilerle aynıdır. 1864 sürgününden sonra Balkanlara yerleştirilen, Bulgaristan ve Yunanistan arasında ki sınırda 14 yıl yaşadıktan sonra Ortadoğu'ya gönderilen bir grup Çerkes 1870 yılında Tıberıal Bölgesinde Kfar-Kama ve Reyhaniye köylerini kurdurlar.

Bu köylerde Araplarla Yahudiler arasında geçen sınırda bulunuyor. Kfar-Kama’da 2300, Reyhaniye’de ise yaklaşık 1200 Çerkes yaşıyor. Köyler son derece gelişmiş, yolları yapılmış, okullar ve hastaneler en az Telaviv’de ki kadar donanımlı. Bütçeden Kfar-Kama köyünün ihtiyaçları için yıllık 5 milyon Şekel ( 1,5 milyar dolar) ayrılıyor. Kafkasya ile ilişkileri oldukça ileridır.

İsrail’de ki Çerkes topluluğu nüfusunun azlığına rağmen kimliğini ısrarla koruyor. Çerkes çocukları öğrenimine anadillerinde başlıyorlar. Okullarda İbranice, Arapça ve İngilizce de öğreniyorlar. 6 yıllık ilkokuldan sonra öğrenimlerine esas dil olarak İbraniceyi veya Arapçayı seçerek devam ediyorlar. Köylerde iletişim dili olarak Çerkesce kullanılıyor. Kendi aralarındaki sorunları “xabze” ye yani kendi geleneklerine göre çözme hakları var. Fakat nüfusları az olduklarından Çerkes geleneği en uzak akrabayla bile evliliği yasakladığından evlilik büyük sorunlarından biridir.